De laatste jaren staan de ouderwetse plankenvloeren minder in de belangstelling. Er wordt meer gebruikgemaakt van vloerdelen van 18 cm of breder, vaak voorzien ven een V-groefje aan de zijkanten. De benaming parketvloer is eigenlijk niet correct voor deze vloeren. De delen zijn te breed en massief om van een stabiel product te spreken, zeker in het Nederlandse klimaat waar de r.v. sterk varieert. Wie de r.v. niet consequent tussen de 55% en 65% houdt, wordt geconfronteerd met:
- Forse uitzettingen respectievelijk krimp van de planken bij een hogere, respectievelijke lagere r.v.
- Schotelen of bol staan van de delen door ongelijke uitzetting van boven- en onderkant van de planken. Dit effect kan enigszins worden beperkt door ook de onderzijde van de delen te lakken of te oliën.
In verband met schotelen bij een lage r.v. is het verstandig de breedte van de vloerdelen te beperken tot ongeveer 20 cm. Het verlijmen van vloerdelen met een dikte van 15 – 20 mm op een steenachtige dekvloer is slechts mogelijk bij optimale omstandigheden, hetgeen wil zeggen dat de werkvloer voldoende vlak, droog en sterk moet zijn. Vloerdelen kunnen op talrijke manieren los gelegd worden, bijvoorbeeld op een zelfklevende tussenvloer of met behulp van clips.
Als de vloer zwevend wordt gelegd, wordt geadviseerd om een expansieruimte te hanteren, maar deze af te sluiten met expansieveren. Aan de lange zijden moeten de langste spanveren om de 50 cm worden geplaatst. Op de kopse kanten moet één veer per plank worden geplaatst.
De werking van het hout zal minder opvallen door de V-groef. Een afwerkvloer van de vloerdelen bestaat uit planken met een lengte van ongeveer 60cm, een dikte van ongeveer 15 tot 22 millimeter en een breedte van ongeveer 90 circa 250 millimeter, voorzien van messing en groef.